Voor mij heeft BDSM vooral met vertrouwen en respect te maken.

De afgelopen periode ben ik weer verstrikt geraakt in mijn "Denken". Dat verbale vernedering, maar ook pijn, heftige emoties in mij oproept stamt uit mij jeugd. Dat gaat ook gepaard met lichamelijke klachten, een heel naar gevoel in je maag. Voor mij is dit het omgekeerde gevoel van "Verliefd" zijn en liefde voelen. Het gevoel van je "Liefde" te verliezen.

Dat trauma wat ik in mijn jeugd heb opgelopen is een oer gevoel, een imprint. Dat gevoel kan soms dagen aanhouden, terwijl de oorzaak vaak (achteraf) iets kleins was. Als ik dat gevoel krijg kan ik vaak heftig reageren, boos, geïrriteerd.

Dat is als slaaf zijnde niet altijd even handig. Want de reden waarom jij zo "Boos" wordt ligt niet aan jou Meesteres, maar aan het gevoel van de fysieke pijn en verbale vernedering dat je als kind zo hebt meegemaakt wat die heftige reactie in jou los maakt.

Door geweldige coaching van mijn Meesteres, mijn Vrouw, mijn psycholoog, mijn mannen coach en de top mannengroep waar ik nu in zit, weet ik zeker dat het gaat lukken, en de periodes waar ik me gelukkig voel steeds langer worden.

Ik mag best "Boos" worden, maar moet beter nadenken, niet in die emotie reageren. Als na een tijdje de ratio weer bezit heeft gemaakt van je brein, en je weet dat Miss Mercy niet jou wil kwetsen, maar jou even extra duidelijk wil maken wat ze van jou verwacht.

Of dat zij mij via een vrij pijnlijke "Sessie" duidelijk maakte dat ook de boosheid en machteloosheid in die setting voor heel heftige emoties kan zorgen.

Deze week heb ik weer ontdekt hoe belangrijk vertrouwen en respect is.

Ik merk dat er weer een nieuwe fase in mijn leven aandient, en dat voelt goed :).